حانه های هفت در و پیکر یزد - مقدمه
« نا امنی » حاصلِ جریان مشروطیت و هجوم های گاه بگاه عشایر فارس به روستاها ، محله های خارج از باروی یزد و گاه تهدید شهر درون بارو سبب شده بود که مردم از ییلاق های پشتکوه و نزدیک به ابرقو و فارس به تدریج عقب نشینی کنند و میانکوه رونقی روز افزون بگیرد ؛ به ویژه که مردم میانکوه مسلمان تر ، به یزد و یزدی نزدیکتر ، و... بودند .
در داخل شهر هم خانه ها گرچه از قدیم به صورتی قلعه مانند بودند امٌا بیش از پیش به استحکامات دفاعی خود پرداختند و این امر در مورد خانه های جنوب حصار ، بین محله های میدان شاه و امیرچقماق ، که می گویند از زمان نادر هم اعیان نشین شده بوده اند ، بیشتر صدق می کرد . در این بخش از شهر :
- دربندهائی مثلا" در کوچه تبریزیان وجود دارد تا اصولا" دزد و مهاجم نتواند وارد یک کوچه بشود .
- می گویند که از چند خانه و ازجمله خانه صدرالممالک گریزگاهی زیرزمینی تا بیرون شهر ( درمریم آباد ) وجود داشته است .
- خانه هائی که حلقه ای چاه از یک قنات داخل خود داشتند گرچه اندکی در معرض دستبرد دزدان محلی از این راه بودند ؛ امٌا مجموعا" دارای گریزگاه ، گرچه بسیار سخت ، ساکنان از چاه و مسیر قنات به سوی روستای مظهر قنات محسوب می شدند .
- دیوار اطراف خانه ها بسیار بلند بود تا مهاجمان و سارقان نتوانند به آسانی وارد آن شوند . به اضافه که لبه دیوارهای مشرف به کوچه را با بوته های خار تجهیز می کردند یا شیشه آجین میشد
- خانه ها فاقد پنجره به کوچه بودند .
- در ورودی خانه ها را کوتاه می گرفته اند تا مهاجم نتواند سوار بر اسب وارد شود.
- قطر بسیار ی از درهای قدیمی تا پنج - شش سانتیمتر و پاشنه ی آنان تا ده سانتیمتر بود.
- از هشتی که ورودی اصلی به خانه محسوب می شد ، گاه از همانجا مهاجمان درورودی به بیرونی و اندرونی را گم می کردند .
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
