درِ چهارم ( درِ میان در )
به دری می گفتند که بین دو قسمت اصلی خانه ، یعنی از یک طرف « بیرونی » و از طرف دیگر « اندرونی » قرار می گرفت . بیرونی غالبا" دارای دو وظیفه اصلی بود :
1 - محل پذیرائی از میهمانان .
2 - غالبا" محل ٌ دوم و گاه همان محل نخست فعالیت های روزانه صاحبخانه ، به ویژه تجار ، صنعتگران ، و بیش از همه روحانیون بزرگ نیزبود .
در صورت اخیر برحسب میزان فعالیت صاحبخانه به محلی شلوغ تبدیل می شد و وجود « درِ میان در » بیش از پیش لازم می گشت . بنابر این در ِ میان در طی روز تقریبا" نقش ورودی اصلی به محل سکونت خانوار یا خانواده را می یافت .
گفته می شد که این در را در قدیم و تا پایان جریان مشروطیت بسیار مستحکم و نظیر در اصلی خانه گاه به قطر حدود هفت سانتیمتر از چوب گردو یا چنار و با کلون ، چفت و پشت بند می ساخته اند . چرا که مهاجمان عشایری در حمله به شهر قبل از هرچیز جاسوسی برای شناسائی محل های غنیمت دارتر می فرستاده اند و پیش از هرجای دیگری به سراغ چنین خانه هائی مجلل از ثروتمندان می رفته اند و برای مردان ثروتمند نیز چون سایر مردم یزد ناموسشان ارزشی بسیار والاتر از تمام دارائی آنان و گاه حتی فراتر از جانشان داشته است . امٌا در زمان بازدید این پژوهشگر از این خانه ها بین سالهای 1352 و 1358 تقریبا" همه ی اینگونه در ها به صورتی ظریف ، مثلا" به قطر سه تا چهار سانتیمتر ؛ و البته بدون شیشه و با چفت و بستی نسبتا" محکم به شکل قاب و تخته مشاهده می شدند .
گرچه شباهت هائی بین این درها در خانه های مختلف وجود داشت امٌا بر خلاف امروز که درها به صورتی به اصطلاح استاندارد و یک شکل ساخته می شوند تقریبا" هریک به سلیقه سفارش دهنده و نجٌار خود شکلی کم و بیش متفاوت از دیگران یافته بودند
معماری امنیتی - دفاعی ، خانه های هفت در و پیکر ، در میاندر ، در بیرونی - اندرونی ، علیرضا آیت اللهی
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
